Nabożeństwo Drogi Krzyżowejma niezwykle głęboką treść teologiczną. Jest ona cennym uzupełnieniem i środkiem prowadzącym do tajemnicy zbawienia uobecnianej w Eucharystii. Msza święta objawia samą istotę krzyżowej ofiary Chrystusa. Natomiast podczas Drogi Krzyżowej chrześcijanie, wchodząc w tajemnicę męki Zbawiciela, są w rzeczywistości bardzo blisko postawy eucharystycznej, której istotą jest ofiarowanie wraz z Jezusem całego życia Bogu.
          Rozważanie wyniszczenia Pana podczas Jego drogi na Kalwarię uczy chrześcijanina gotowości uczestnictwa w ofierze Chrystusa, oraz przeżycia całej prawdy o Jego sakramentalnej obecności wśród ludzi. Duch tego nabożeństwa stawia przed wierzącym wymóg decyzji postępowania każdego dnia za Chrystusem drogą samozaparcia i miłości, niesienia krzyża życiowych zadań i doświadczeń. Co więcej, poprzez wejście w rozważanie męki Jezusa, nabiera sensu każde nasze cierpienie. Jest ono nastawione na to, by zjednoczyć się z męką Chrystusa i zająć uprzywilejowane miejsce w darze odkupienia. W ten sposób ludzkie cierpienie podjęte z miłości do Boga zostaje włączone przez Boga w plan zbawienia świata. Odkrycie autentycznej wartości chrześcijańskiego krzyża jest możliwe tylko w kontekście duchowości naśladowania ukrzyżowanego Chrystusa.
          (materiał z www.liturgia.pl)